Sipas të dhënave, Shqipëria ka rreth 1.84 milionë depozita bankare. Shumica dërrmuese, 93% e tyre, i përkasin “qytetarëve të zakonshëm” – ata që me siguri ndjekin ofertat e supermarketeve dhe dridhen kur rritet çmimi i kafesë. Këta të fundit kanë një mesatare qesharake prej 3100 eurosh në llogari. Shumë pak për një jetë normale, apo jo? Por mjaftueshëm për t’u quajtur “kursime”.
Tani, mbahuni fort. Vetëm 7% e depozitave, ose rreth 126 mijë llogari, zotërojnë një mesatare prej plot 59 mijë eurosh secila! Po, e lexuat mirë. Këta janë “të pasurit” tanë, ata që ndoshta nuk e kuptojnë pse një çift pensionistësh ulen në një stol lulishteje në qendër të Tiranës, duke numëruar monedhat për bukën e nesërme. Ose ndoshta e dinë, por thjesht nuk u bën përshtypje.
Vërtetë, Pabarazia Nuk Matet. Apo Po?
Raporti i ASD-së, megjithëse i konceptuar për të garantuar depozitat, na servir në pjatë të argjendtë një statistikë të pakontestueshme: 7.4 miliardë euro, ose plot 58% e të gjitha kursimeve të individëve në banka, janë grumbulluar në këto 7% të llogarive. Pjesa tjetër, 42% e kursimeve (5.34 miliardë euro), shpërndahen nëpër 93% të llogarive tona modeste. Ironia qëndron pikërisht këtu: një agjenci e krijuar për siguri, zbulon (aksidentalisht) një pabarazi kolosale.
Kështu që, ndërsa ju shtrëngoni rripin dhe shpresoni të arrini fundin e muajit, mos harroni: diku atje, një llogari me dhjetëra mijëra euro, ose ndoshta më shumë se një e tillë, buzëqesh e qetë. Dhe kjo, miq të dashur, është bota jonë e mrekullueshme e pabarazisë “e pamatur” por kaq e dukshme.
