Sot në mëngjes, qytetarët e Tiranës u zgjuan jo vetëm nga zhurma e borive të makinave dhe era e byrekut të freskët, por edhe nga jehona e lajmit se Majlinda Bufi, shkeli pragun e Prokurorisë së Posaçme Kundër Korrupsionit dhe Krimit të Organizuar – shkurt SPAK. Një skenë për t’u shkruar në librat e historisë, apo të paktën në kronikat e fshatit të çudirave!
Zonja Bufi, e njohur për aftësinë e saj për të “shpërblyer” miqtë e ngushtë me tenderë e pozicione, si “Plaka e Vitit të Ri” e administratës publike, u shfaq disi e zbehtë. Jo më ajo Majlinda që shkëlqente nëpër inaugurime, duke prerë shirita me buzëqeshje, por një Majlinda që dukej sikur kishte kaluar një natë me “xhindet” e borxheve dhe thashethemeve. E, siç thotë populli, “në këtë dynja, kush gëzon e kush vuan, kush qesh e kush qan, e kush vidh e kush paguan!”
Akuzat ndaj saj janë “banale” për nivelin tonë: korrupsion me fonde publike. Imagjinoni, sikur të ishin paratë e xhepit të saj, ndoshta do t’i kishte shpenzuar me mend. Por kur janë ato të shtetit, shpenzohen si “ujë në rërë”, e pastaj, kur vjen llogaria, “qan fukaraja!” Dikush thotë se akuzat janë ngritur pasi një bufi tjetër, më i madh dhe më i zgjuar, e kishte zbuluar. Por këto janë vetëm fjalë goje, si ato të grave në çezmë.
Tani, populli pret. A do të dalë zonja Bufi e larë e shpëlarë nga kjo histori, si “delja nga uji”, apo do të bëhet pjesë e koleksionit të personazheve që u ulën në “bankën e zezë” të SPAK-ut? Një gjë është e sigurt: Majlinda Bufi, me këtë paraqitje, siguroi vendin e saj në panteonin e humorit dhe sarkazmës shqiptare. Dhe siç e thotë urtësia popullore, “më mirë një herë në SPAK, se njëqind herë te psikiatri!”
